Delice şiirler yazdım akıllı birine...
Ovalanıp ufalandık elinin kirine...
Ben elinde bir gül onu beklerdim...
O nankör için güne gün eklerdim...
Vefadan gayrısı değildir derdim..
Oysa bir meyline canımı verdim..
O yürüdükçe kaldırım oluverdim..
O yeşerince erkenden soluverdim..
Hanımefendi dedikçe tepemize çıktı..
Tatlı dilli hain bakışlı biraz da kaçıktı...
Karanfil gibi özel gül kadar tazeydi..
Yazık bülbülü hor gören kepazeydi..
Alıverdim eline verdiğim sessiz suru..
Yapmadığı ne ayıbı kaldı ne kusuru..
Kırmızı dudaklar ince bacaklarla geldi..
Haya perdesini yırtıp elek gibi deldi..
Sevdikçe kudurup üzerime atladı..
Ben utandıkça ar damarı çatladı..
Neydi derdin ne istedin bu garipten..
Bu kadar hoşlanır mydın sen ipten..
Geç kalmışım sevdayı ipe asmasını..
Çözdüm artık kanarenin tasmasını..
Şimdi dolanıyor köşe köşe utanmaz..
Sorsan çok namusludur eskiyi anmaz..
Değer miydi bir vefasız uğruna bükülmeler..
Bana vah vah diyen senindir bu gülmeler..
Desene şiirler güme gitti sense telef oldun..
Bahçemde tek güldün ama malesef soldun..

TAHİREXİN-14.07.2013