CANIM ’AMBAR’IM "KÖYE ÖZLEM"

Düşürmem adını bir an dilimden
Benim güzel köyüm canım Ambarım
Hasretim dağ gibi yansır halimden
Benim güzel köyüm canım Ambarım

Eylül dü sabah tı düştüm yollara
İstanbul’a saldın geldim bullara
Yok burda insanlık baktım kullara
Benim güzel köyüm canım Ambarım

Ana kuzularını gurbete saldın
Yıllarca sürecek hasrete daldın
Sokakların bomboş ıpıssız kaldın
Benim güzel köyüm canım Ambarım

Kalmışsın orada emmi dayınla
Bir bir göçüyor bak çınar sayınla
Hala teyzelerim ağlar duyunla
Benim güzel köyüm canım Ambarım

Kerpiç ağıl koraş burun ovadan
Koyun keçin yoğurt verir kovadan
Uçurmuşsun kuşlar artık yuvadan
Benim güzel köyüm canım Ambarım

Çocukluk yıllarım okul çağında
Oyunlar oynardım bahçe bağında
Dedelik yatır’ın Yumruz dağında
Benim güzel köyüm canım Ambarım

Kalmamış tavuğu eşek atıda
Sıralı samayli dağlar batıda
Tuğladan evlerin olmuş çatıda
Benim güzel köyüm canım Ambarım

Tarlanı sürerek tohum ekerdik
Bahar ayı yaylalara göçerdik
Harman zamanın da mahsül biçerdik
Benim güzel köyüm canım Ambarım

Yamalı donları giyerdim sende
Neşeliydin oysa mutluydun dünde
Akgöl’e girerdim çimerdim bende
Benim güzel köyüm canım Ambarım

Türlü türlü nimet vardı ağların
Yeşile bürünür bahçe bağların
Burcu burcu kokar kekik dağların
Benim güzel köyüm canım Ambarım

Hasret kaldım yıllar yılı ben sana
Anam babam hısım her komşu cana
Soğuk suyun içsem ver kana kana
Benim güzel köyüm canım Ambarım

Resul’un hayali göçmek buradan
Tadımız kaçtı bak dertten yaradan
Vereyim son nefes sende oradan
Benim güzel köyüm canım Ambarım
.....18.11.2012
Şiir:Resul Civcik - Ayrancı Karaman
Fotoğraf:Resul Civcik Mekan:Ambar Köyü
................................................................................
Bu Şiirimi KARAMAN AYRANCI AMBAR KÖYLÜ
HEMŞERİLERİME İTHAF EDİYORUM.
Özellikle GURBETTE YAŞAYANLARA.
..........................................................................................
Şiirimi Okuyup Anlayan Hisseden Dostlara Selâm olsun.