Mehtap ve Sen

mehtapta denize girerken sen,
seyrettim, kirpikleri kara sevdiğim seni.
ufukla birleşirken gözlerinin mavisi,
tenine dokunan damlaları kıskandım.

kırbaca benzeyen ıslak saçların,
değince tenine,kıskandım seni.
denizi yakarken alev gözlerin,
gözlerinde yanan alevleri kıskandım.

süzülürken deniz gözden,damlalar,
tenini öpen denizleri kıskandım.
vücudunun her zerresi titrerken,
tenini saran denizleri kıskandım.

renklerin oynaştığı bronz teninde,
vahalar yanıyordu o dudaklarında.
çiçekler can verirken çukur göbekte,
toprak ağlıyordu bastığın yerde.

kumdaki taneler hep sarhoşundu,
uzandığın kumda hayallerdeydin.
denizin kıyıya vurduğu yerde,
dalgalar sessizliğinde can veriyordu.

o yan bakışında, o şuh gözlerde,
kiprikleri gibi, kara gözlü yar.
ok olup deldi yüreğimi yar,
mehtaba bakan gözler kör oldu yar.