23..23..2010

hayrettin taylan



hayallerimi ve halimi süsleyen boncuklarım tükendi
en siyahından bir tane istedim bu hüznümün koynuna asayım
Belki gelir bir gün kara bağrımın siyahını görür anladın mı boncukçu

bir çift bileklik yap ki bir çift sözüme vardı diyemediğim
el bilsin
el’den gelen bilsin
Şimdi susuyorum boncukçu
damlalarımdan bir kolye yaptım
Bir ömür taktım yaramın boynuna


Umut dedik sevdik
Unut deyip bitemezdi
Bir harfe sığamaz bu gidiş, bu değişim anlatabildim mi boncukçu
Erkekler boncuktan anlamaz;ama mavi boncukları hep vardır
Kadınlar boncukları çok sever; ama gocunuşları hep vardır


anlatabildim mi boncukçu
şimdi düşlerimden düşen güzelin koynuna taştan bir boncuk yap
İçimdeki çocuğun kalbini kıracak kadar sert ve kara olsun
sonra ilk adımla başlayan gelmeler, son adımla bitsin
yorulmasın aşk ve zaman…yorgunum, dargınım
sonra bir halhal yap boncukçu halimi belki sorar bir gün…

Aşkın demgahında demleri demliyorum
Bir ç’ay kadar bir ben kaynıyor, onun beni eriten şekeri yok
kıyısız denizleri bağlar gözyaşlarım ,onun damlaları içimde esir
çeyiz bildiğim güzel gönlü bende, ama kendi dünyası kayıp
ateşleri ıslatan alevi bende, sularım yanıyor bağrımda
Benim içimde ondan kalan ömür
ömrüm içinde kalan onun süresi
boncukçu onun inceliğinden bir inci yap yüreğime tak
yüreğim her sallanışta hatırlasın
bir de hatırası çok olsun diye kahve tanelerinden bir tespih yap
hem kırk ömür sallayayım, hem kırk satırda dirileyim ona…