Sevda zinciri vardı;


Ayaklarım adım adım izliyordu;


Yollarını gözlüyordu.


Bir baktım güneş doğdu;


Gözlerim hafiften yağmur damlalarına karıştı;


Sessiz, usul usul kar taneleri izliyor birbirini.


Ya kalacak, ya gidecek, ya da düşecek.


Elimi uzatıyorum;


Sımsıkı kapanan avuçlarımın içinde biri haykırıyor;


“Bırak beni bırak nefes almak istiyorum;


İzin ver hayatı yaşayım!”


Sessiz okyanus kayalıkları savuruyor.


O anda gözleri dolu dolu yağmurları görüyor.


Bakıyor, güneş aydınlık;


Ve gündüz ışıl ışıl ışıktı.


“Peki, ne eksik hayat bende?” diye soruyor yağmur damlasına.


İçinde biriken, akmayan gözyaşların; yok olan sen; seni bitiren engin deniz.


“Ne zaman dinecek gözyaşlarım?”


“Haykırdığın, ağladığın, ağlattığın o son yağmurla dinecek.


Sen yeter ki gönlünü ferah tut.


Ruhun ay ışığı olsun.


Gözlerin güneş açsın.


Baktığın her an rüyadaki melekler olsun.”


“Sen sarıl bana sımsıkı annem.


Bende anneme; koşayım, gideyim.


Yanağına küçük bir buse kondu anne.


Senin varlığınla kuşlar cıvıl cıvıl.


Annem seni seviyorum, hayat ışığım.


Yaşama sevincim.


Ömrümün yarısı, gözlerin, yüreğim, annecim


Sen hayattaki her şeysin.


Benim hayatımdaki en büyük mutluluk sensin.


Anne, gözlerini açabilirsin.”


“Yanındayım bir ömür boyunca.


Seni çok seviyor annen kızım, meleğim.”


YAZAN: ÖZLEM DEMİRKAYA &.&


YAZIM TARİHİ:02.09.2010 / SAATİ: 22:40


NOT: BU ŞİİRİM CEYLAN GÖZLÜ GÜZEL GÜL YÜREK ANNESİ VE SELCAN DEĞERLİ KARDEŞİMDE HAYAT BULSUN SEVGİLER *