Sevgili Şükran.Elbetteki öğrencilik yılları asla unutulmaz.Hasret kaldık maziye ve o öğrencilik yıllarımızdaki korkulu günlere.Ne güzel ifade etmişsiniz duygularınızı sağlıcakla kalın.

ölüm korkusu ve yaşama arzusu arasında özlem tutkusu...en insani duygu...ahde vefanın terennümü bir anlamda...sevginin, dostluğun, saygının, güzellikleri yaşama arzusunun terennümü.özlemek ben insanım diyebilmenin adı ben sevmiştim, seviyorum sevmeyi biliyorum diyebilmenin adı...özlemek güzel şey ...çok güzel...hele ki özlenenler bu duyguya gerçekten değer ve aynı şekilde özlüyorlarsa eğer daha da güzel...hoş elbette alışveriş değil bu bahsetmek istediğim bu değildi yoksa özle beni özleyeyim seni gibi saçma sapan bir mantığı savunmuş gibi oluruz..bu değil anlatmak istediğim...yani karşılıklı olması bir duygunun tek yanlı olmasından çok daha iyidir..ha karşılıklı diye özlemek başka...karşılıklı karşılık beklemeksizin özlemek başka...özlenmeden özlemek daha da başka...Ne diyeyim en güzel özlemekler yolumuz olsun hepimizin.

Öğrencilik yılları asla unutulmaz.Ben de çok özledim ama ne çare...kim bilir nerelerde arkadaşlarım...hangi işte, yuva kurdular mı, mutlulular mı..:( ahh ahh yaramı açtınız sayın şairim hem de çok fena... Ne diyelim haber alamasak da bağlarımız kopmuş olsa da ... herkes yerinde sağlıklı ve mutlu olsun diyelim...

Nerelere götürdünüz beni bir anda ...teşekkür ederim paylaşım için.Varolsun yetkin kaleminiz .Ve yüreğiniz.Selam ve hürmetlerimle.