Şu….


hayrettin taylan



Damla umut verir
-Gelişin ünlemlerini ıslatır…
Yeniden seninle olmayı aşılar…
Damla…. sen’den akan benim..
Beni böyle ıslatma… ben ıslanınca çok severim
Ben ıslanınca çok ağlarım…




sancıların iletisinde uyandı çevrimiçi bağrım
sensizliğin ağıtını okudu yalnızlığın çağrısı
ilk yazlarına değdi ilk kezlerin…
ilk sözlerine sızdı uzaklığın
ilk şulenin yanığına merhem oldu aşk

Şu…
Lee….
Şu Leylim Lee….




Sevincin örümcek çağlarına takılıyor kavuşmanın adılı
Bütün ben’ler yerine, bütün yar yerine geçiyor ömrünün salı
Taşınıyor alışmak, gidiyoruz aşk apartmanına
tutku katında , Allah katındaki sevap kadar oturuyoruz
labirentinde yetim kalmış arınmanın sonrasında yaşıyoruz
doyumların seyrinde esiyoruz, secili sevmelerinle esiyoruz
dolunayın aşk dolusunda , heceliyoruz gecemizi
olayın sevi pınarında akıyoruz yaşamayı da alarak
Hayat
Şu
Lee…
Şu Leylim Lee…



Efsunun gelinliğinde saklanıyor gelgit
Ay yüzünle aşk yüzünde paklanıyor ömür-i sukut

Kutsiyetin tininde beliriyor , vuslatımızın tanı
Sen yarından önce yarsın
Sen yarından sonra hep v’arsın



Üşümüşlüğümün üşeniyor sol yanım yanarken
Bir cennet sundun periler masalımda ağlaşırken
Suskunluğundayım zamanın ilaç olmadığı demlerden
yoksan içim ,hiçliği içer, yokluğu ezer taşlar ve taş bağrım yerine…



gönül muştularına bandırılıyor umudun aşk kavı
şulelere atılıyor sevi yüreğim
artık sevda ateşin oyaladı ömrümü
Yıkılmış, yok olmuş eskizleri derliyor tutku mecran
suların,aşkların, ben’lerin yüzüne çizilmiş özel bir resimsin
sevdikçe yüz şekle bürünen anlar ışıltısısın






şulelere atılıyor sevi yüreğim
artık sevda ateşin oyaladı ömrümü

Şu
Lee..
Şu Leylim Lee…