Attığım her adım,
Gizli izler bırakır kaldırımlara.
Sensizliğin de
Senin afişlerini asarım,
Baltalı Kapı, Han duvarlarına.
Sesin suskunluğuma değsin diye,
seni çağırır, dalgın bakışlarım,
Çaresizlik merkezine atılır
Mavi sloganların.


Ve seni düşündükçe;
Bir martı kapar yüreğimi,
Ardından deniz olur bakarım,
Dalgalanır, dokunamaz kanatlarım.


Güneş çıkar yörüngemden
gece tutuşur karanlığında
Ay ışığın, yıldızların çekip gitmesine
Bir anlam veremem.


Adımdan sonra bildiğim ikinci şeydir,
Sana kalan ömrüme saymak
Gözlerime anılar bürünür,
Uykular tutmaz.
Sabahçı umutlarım bölünür,
Beklerim kavuşamaz.


Bir heyecan sarar,
Canımın içinde can ayaklanır,
Hasretin pususuna düşer vurulurum.
Sana olan duygularım derinlerde azar,
Yine sana sığınırım düş yollarım uzar.
Etrafımda ölü karanfiller saçılır.
İlk yardımına muhtaçken,
İşte o vakit yok mu?
Bir ben duyar beni,
Bir de içimde ki, düş kondu...