Ellerim karanfil yanığı
Düşmana saldırır gibi
Mazlum duası dilimde
Bayram sabahı salası gibi

Çocukluklarım gülüyor
Gündüzden parlayan yıldızlar için
Güzelim mavi dağlar
Geçit veriyor artık kırık düşler için
Kalem tutan elimden
Damlayan bir aşk var
Dilimden düşmeyen türküde
Zalim bir sevda

Yazmak bir kadeh içinde
En anasonlu hülya
Yazmak bir köknar gölgesinde
Yaralı kurdun uluması
Ve ceylan
Gerisinde aşk cahili
İki rezil çakalın ayak sesi

Gece gece açıyor acının bir tomurcuğu
Yürekteki sızı gün doğmadan dölleniyor.
Rüyalardan kaçak bir gulyabani soluğu
Dilsiz asırlık duvarlarıma siniyor

Ve bir Arnavut kahvesindeyim
İstanbul’un içinde sana inat
Ne karanfilleri kokladım
Ne düşman gördüm
Bir bayram sabahı düşünde
Mavi dağları aştım
Ne dua bilirim
Ne de parlayan yıldızları
Ne aşık oldum
Ne de zor geçitleri aştım

Ancak üç şiir arasına bir karanfil sakladım
Kırlangıç yuvalarından bozma şatomda
Bayram sabahlarında ardına dua gibi okudum
Mavi dağların eteklerindeki mermer ruhuna