Derki;
“Derman
Aradım derdime,
Derdim bana derman imiş.
Burhan aradım aslıma,
Aslım bana burhan imiş”
Derken neleri şerh ediyor
Şimdi bu mısralar
Zaman ve mekâna kayıtlı olabilir mi?

Her dem
İnsana, hakikate
Dokunmaz mı?
Peki, ne söylüyor: hastayım
Ve hastalığıma ilaç arıyorum,
Tedavi olmak istiyorum;
Derdime derman,
yaralarıma merhem..Meğerse
Yanlış yapıyormuşum; derdimi
Ortadan kaldırmak değil,
Derdimin kendisi derman imiş

Nasıl
Bir derttir bu?
Diş ağrısı, mide ağrısı
Değildir bu; asıl derttir
İnsanın aslıyla, bütünlüğüyle,
Hakikatiyle yaşadığı yabancılık
Burhan; delil demek,
İnsanın varlığına işaret,
“Varoluşumu belirleyen, altını çizen
Delil ve işaretler peşindeyim” diyor

Var olayım,
Var olduğumu hissedeyim
Meğerse varlığım
‘ aslım’ da gizliymiş; kopup
Geldiğim ruhta bütünlükte
Şu dünyanın
Ara sokaklarında değil,
İçimde/ kendimde
Aramalıymışım delil ve işaretleri

“Sağı solu
Gözler idim, dost
Yüzünü görsem deyü.
Ben taşrada arar iken,
Ol can içinde can imiş”
Muhteşem bir ilahiyatı içeriyor
Allah’ı sağda solda,
Dışarı da, medrese formu içinde;
Merkezde değil de taşra
Kıyılarda aramanın
Beyhudeliğine işaret ediyor

Dost yüzü,
Yani can, dışarı da değil
Canın bizatihi kendisi de, içinde
Aranacağını beyan ediyor
Nasıl buyuruyordu Allah? “
Ben kendi ruhumdan üfledim size.
Size şah damarınızdan daha yakınım”

Allah’ın varlığı
Yaratıp sonra bir kenara
Çekildiğini düşünürseniz ve varlık
Ayrımını yapmış olursunuz
“Hayır”, diyor Mısri,
“ben ve diye bir ayrım yok.
Ben O’ndan gayri değilim,
O’nun tecellisi olarak varım”

Bu anlam
Üzere bakarsak ben
Ve başkası ayrımı kalmaz.
Hadis-i kutsinin “Kullarım
Güzel amellerle bana
Yaklaştıklarında onların gören
Gözleri, tutan elleri,
Yürüyen ayakları,
Duyan kulakları olurum”
Açılımıyla bütünleşiyor

Mustafa Cilasun