Git, hem öyle bir git ki; geri dönüş olmasın,
Bende seni hatırlar, anlatır iz kalmasın.

Gidişin olmalı ki; sanki başka âleme,
Yokluğun dolmalı hem yıkık gönül haleme.

Seni tanımayanlar, yine gözde saysınlar,
Yine gönül gönüle, yine sözde saysınlar.

Hercai arı oldun, meyhane çiçeklerde,
Sır’rı aradın durdun, cümbüş dolu renklerde,

Sen; arsız misafiri, girilmez gönüllerin,
Sen; kokusuna hasret, koku saçmaz güllerin.

Sen; uslanmaz varisi, kapı tutmaz hanların,
Sen; sırtında ağır yük, iflah olmaz canların.

Sen; çölde kısır ağaç, dalında çiçek açmaz,
Sen; içinde yanamaz, dışına ışık saçmaz.

Sen; kuytusunda boran, rüzgâr esmez limanın,
Sen; kapkara bulutu, yanmaz, tütmez dumanın.

Sen; mecburundan kaçak, efsununda meçhulün,
Hem enkazını götür, bende kalmasın külün.

Haydi git tufanınla… ufukta batar gibi,
Bütün yaşananları, bir pula satar gibi…

AĞUSTOS-2005