Ne kadar yalnız,
Ne kadar mahzun, oluyor insan;
Sevdikleri etrafından çekildikleri zaman…
Farkın yoktur artık öksüz bir çocuktan,
Bekler durursun bir el, başı okşayan…
Umut sönmüş, neşe dağların ardında,
Hüzündür artık hep yaşanan!
Hüzündür, hep hüzündür artık yaşanan!
Mehmet KIYAK
