Hayat yolun yarısında bıraktı beni
Yolun son durağında elveda dedim
Unutmuş hasretin unutmuş vuslat
Kaç zaman oldu dur da bir Düşün

Sabahın gölgesi küsmüş güne güneşe
Bensizde bulmuşun duydum bin neşe
Gönlüne dolmuşta Ayşe neşe eşe
Adı ne fark eder keyfin dört köşe

Düşmüşüm kederim benden betermiş
Canıma kastın artık yetermiş
Yol adımlarımın arkadaşı
Sensiz sözler vurulu sırtımda
Aklımı yorduğum
İsyanlara duvar olduğum
Okuyamadığım yıllar
Duydum gelmişsin bir seher vakti
Sormuşsun
Beklemezdim beni arayacağını
Küstüm ya bu yalnızlığa
Yollara toza toprağa
Bahtsızlığa yıkılası dağlara
Sensiz geçen yıllara
Neden habersiz geldin

İsmin kulağına okundu masume
Kalbin savrulan yaprak
Rüzgarın peşin kalleşliği
Azgın savaşların kahpe kardeşliği
Tozlu sayfalarda
Adı unutulan kara karanfil
Hiç mi duymadın
Belli ki bilmedin
Yad edemezdi zaten
Çalan zaman seni
Yoktur ki ömrün sesi
Sığındığın diyarların da
Adında gezinir gönlün
Kimsesiz seslerden düşer gibisin

İsmin sevda
Yılgın gençliğin deli yeli
Yüreğin aşk
Ayın ayıplı rengi
Su susar dinler gece mehtap
Güneş umut
Yarına saklı tutkuların yüzü
Sen değimliydi bir zamanlar

Aşka küsmüş hangi iklimsin
Şimdi nerelerden gelirsin
Sen hangi mevsimin dilisin
Yoksa kaçan günün hasreti misin

Öfkenin kibrin sözlüsü müsün öyle
Kal biraz kulağıma fısılda ne olur söyle
Akşamların nasıl sarmaşığa el bağlıyor

Ağlıyor bir kadın çığlığı
Sen diyor söylüyor ninni
Bir bebek uyanıyorken
Uslanıyor en azgın fırtınan
Gülerek savruluyor
Bir söğüt dalına salıncak olurken yaşam
Ellerinden tutuyor zaman
Kal diyor masume
Bu zaman ikimize diyor diyor ki devam!