Bulanmış başımın ırmağı, gölü
Baharım ağlıyor, yazım ağlıyor
Açmıyor çiçeğin yaprağı gülü
Bülbülüm ağlıyor, kazım ağlıyor

Umutla beklerken mevsimler geçer
Zaman aleyhimde vademi biçer
Vuslat diye diye yaşlanıp göçer
Ocağım ağlıyor, közüm ağlıyor

Günleri sayarken hep birer birer
Çile otağını bağrıma serer
Kalemim kırılır defterim dürer
Nefesim ağlıyor, sözüm ağlıyor

Sırrımda gizemin bilmece harı
İçime oturmuş ayrılık koru
Ey benim sevdiğim gözümün nuru
Ruhuma hükmeden, özüm ağlıyor

Bu halim görenler parçalar için
Dökülmüş kaşlarım, ağarmış saçım
Yaşım yirmi, otuz bilmem ki kaçım
Kirpiğim ağlıyor, gözüm ağlıyor

Yol verse baharım kışa çevirir
Derler, kapanır önüm devirir
Tayfun gibi talan edip savurur
Yokuşum ağlıyor, düzüm ağlıyor

Aralar, umudu başa çıkarım
Ben bu tabuları kökten yıkarım
Çile bentlerinden taşıp akarım
Mızrapım ağlıyor, sazım ağlıyor
Ben beni bileli, hazım ağlıyor

Nuh Comba