Yorgun bedenim yük olmasın omuzlarınıza
Son bir kez misafir oluyorum yuvalarınıza
Artık ruhum bedenimi taşımıyor kanatlarım yorgun
Yorgun kuşlar gibiyim,gözlerim yaşlı yüreğim solgun
Ben mavi anka gibi alıp gideceğim naaşımı bu gurbetden
Ben kaf dağı yolcusuyum gideceğim buralardan
Çıkıp gideceğim hayatınızdan,sevda bahçelerinizden
Bilin ki yeninden doğmak için sonsuz hayatıma
Bu gün yokum artık aranızda,biniyorum hay atıma
İz bırakabildiysem ne mutlu güzel gönlünüzde bir habbede
Bir hoş seda bıraktıysam ne iyi gök kubbede
Bensiz devam edeceksiniz artık hayat kavganıza
Kanat çırpacak ruhum ta ötelere,sonsuzluk durağımıza
Kavuşacağım sonunda birlikte olacağım eşsiz sevgiliyle
Yaşadım doludizgin hayatı günahıyla sevabıyla
En büyük günahtı belki aşık oldum içinizden birine
Şefaatim ümmetimin büyük günahkarlarına diyor aşk peygamberi
Elimde kırık telli gönül sazım,şiirlerim ölümsüz şarkılarım,ilahilerim
Yokluğumla hiçliğimle gidiyorum biricik sevgilime
Gönül koymuyorum,asla gücenmiyorum hiçbirinize
Bilgisayarda yarım kalacak belki yayınlanmamış kitaplarım
Vatan,millet,aşk ve iman temalarında yazılmış şiir ve makalelerim
Aşk,kader,ruh ve Allah dört ana sırrı çözmek için gelmiştim aslında
Anladım ki bu büyük sırların gizemi çözülmez oluşundaydı keza
Birde gönül bahçemden can dosta yazılmış ilahilerim
İşte size kalan bölük pörçük bir kaç değerli hatıralarım
Tükenmez hazinem savunduğum ölümsüz değerlerim
Vatan sevgisiyle Allah aşkıyla yazılmıştı tüm eserlerim
İnançlı,onurlu dürüst,vatansever biriydi kendi adına
Elif gibi dimdik kalmaya çalıştı yay gibi eğrilerin inadına
Ama yay gibi eğriler elde tutuldu,ok gibi fırlatıldı hep uzaklara
Hep kaybetti yılmadı,anlaşılmadı, direndi kaderine
Asla isyan etmedi herşeye rağmen o yüce Rabbine
Yalnız kurtulamadı acı kaderin sillesinden,
Ecel almıştı genç yaşta sevdikllerini elinden
Romantik aşık derdi kimi,deli divane sevdalı
Kimi suskun içine kapanık kimi sanırdı havalı
Keskin bıçak diye bilirdi havacı dostlar
Pala Remzi diye çağırırdı kimi zaman çocuklar
Ediz Hun,Aytaç Arman derlerdi güzel kızlar
Kirve derdi, kendisine kimi kızanlar
Ne çok isim takmışlardı garibe
El uzatırdı gücü yettiğince fakire
Biraz duygusaldı dalıp giderdi enginlere
Belki bu yüzden hep boynu bükük yaşadı, iç çekerdi derinden
Kimseye boyun eğmedi,gururu üstündü aşkından, sevgisinden
Tek düşmanı egosuydu garibin onuda ezip geçti üzerinden
Bu dünyada yapayalnız kimsesiz bir yabancıydı yoktu akrabası
Sevgiyle gönüller yapmaktı tüm gayesi tüm çabası
Bir olmak,sevmek sevilmekti zira evrenin değişmez yasası
Dostluk kardeşlikti umudu,tesellisi, yegane tasası
Hancı vakit tamam,kervan yolda kes hesabımı minnet keseye
Ne kadar tutarsa tutsun borçlu kalmam kimseye
Ne bir damla gözyaşı ne ağıt,şaşaalı tören yapılmamalı
Ölümümde yaşamım gibi yiğitçe, mertçe onurluca olmalı
Traji komik veda ezgilerini geç kemancı geç istemem keder
Hüseyni olsun yada buselik makamı ne farkeder
Türküler mertlik,havası çalsın,matem eder derbeder
Şarkılar en ölümsüz ezgileri haykırsın,kösler vursun
Şiirler sevgiyle aşkla mısralara koşumlansın
Can dostlarım bu fani dostu ilahilerle ansın
Bu gün kadim dostuma gidiyorum
Sessiz sedasız yaşamdan çekiliyorum
O meşum sonra dimdik yapayalnız yürüyorum
Canlarım, dermansız dertler uğramasın hiç hanenize
Sevgi yağmurları yağsın,vefalı gönül bahçenize
Sonsuz katmer katmer güller açsın gönüllerinize
Rabbim acı keder,evlat acısı tattırmasın hiç birinize
Dostlarım sizlere doyum olmaz veda ediyorum cümlenize
Varsa hakkım helal ediyorum tek tek hepinize
Sizde helal edin sizleri çok seven bu kardeşinize
Gölge ettiysem,kırdıysam bağışlayın sevdiğinize
Elveda dostlarım, geçerken uğramıştım yüreğinize...

Nihat Gülle
Şair ve yazar