Zaten yoktun ki...
Ben tamamladım miladımı,
Dünyada ki hayatımı,
Neden aşkına taktım ki kafayı bu kadar,
Geçmiş olmamış gibi yaparak,
Kendimi mi kandıracaktım...
Geç karşılaştık diye bu hayatta, hayatamı kızacaktım.

Ne alaka, ne maydanoz...
Bencillik mutsuz eder insanı be şaşkoloz...
Hatırla taaaa bilmem kaç senesi,
Kaç kere sevdin, sevildin de anlayamadın...
Şimdi bula bula O na mı dadandı tüm duyguların...

Kimseye yüklenme, ne hayata, ne kadere...
Zayıflığın, fakirliğin, sen busun, bu senin kimliğin...
Kendini böyle kabul et, seveceksen böyle sev...
Sevmeyeni de anla, bırak herkes kendi yoluna...
Ölümden öte köy var da biz mi bilmiyoruz,
Kapat perdeleri, sonlandır bu sahneyi...

Zaten yoktun ki...
Bilmem kaç senesi,
Evlenseydik biz onunla, karşılaşmazdık bile seninle...
Tanımazdım, arzulamaz, kaynamazdım kendi kanım da...
İşte bu yüzden sen yoksun aslında...
Varlığın yoksa, yokluğun olsun yanımda...
İyi ki geç karşılaştık seninle,
Ateşin ulaşıyor da kanımın her zerresine,
Yakıyor ancak kül etmiyor...
Hayat öğretti ya bana...
Geçmişten idmanlıyım acının her türlüsüne...