Bir Lâle Soldu

usulca kapanırken gündüzün kapıları
gecelendi akşamın göz pınarları...

bir lâle soldu...
güne bakamıyordu
kabuklu kederlerin soğuk gölgesinde
sırıtan maskeler; çerçevelerde
ve zamanın sonsuzluğa dönen kasvetinde
kıvranıyordu...

bir lâle soldu...
o uyanıkken gece uyuyordu
baykuşların hain pususu
karanlıkta delil bırakmıyordu.

cinsiyetsiz hayaletler
kahkahasız kayarken duvarlarda
ayaksız eteklerinden
yaprağına irin damlıyordu...


bir lâle soldu...
saksı diplerine kök salmıştı öksüzlükler
ve gecenin silueti
kara bir sırtlan gibiydi...

gözlerinin altı mor
terkedilmişliklerde
cana batıyordu dikenler.

kırılgan kimsesizliklerin
şakaklarına kusarken renkler
sessizce geçen sessiz geminin
acıyordu tellerinde
siyah lâleler...

bir lâle soldu...
kanka muhabbetli yaşlıklarda
ihtiyaç-cıktan sevişmeler
ve fermuarlar kapanmadan daha
yitip giden öyküler yaşanıyordu.
yüze sıvanan ölülerse
cilde çok iyi geliyordu...

bir lâle soldu...
sol anahtarı,son bemol
zifiri bir melodi çalıyordu
soluk benizli bir umuttu
yutkunamadığı şiirleri
tü-ke-ni-yor-du...


hayat...
dünya ahiret kardeşim ol...

Seher Duman