Zaman karnesinde sıfır çekilmiş bahtıma
Çoban ateşinde yanardı bahar/
Elleri tomurcuksuz/yüzü donuk
Gözlerinde yar haleleri
Sıcak ve Korgun
Beyaz çiçeksiz
Tülsüz
Tüysüz


Edibime kanayanlar var
Edeb yaralarımdan
Yüzyılın sarhoşluğu
Ben egosu sarmış
Ağaçları/çiçekleri
Börtüleri/böcekleri


Kim/kime becayiş olmuş
Gülle sarmış karalarını
Yoksulluğa şimşir kaşık
Aç bebelere bal sürmüş
Dudaklarından…


“Sızgın bir oylumun boşluğunda
Bir kadın ağlamış kınalarından”


Kaç kez/
Boynu bükük menekşeye
Şarap dökecek ayyaş
Umudunu sunan
Arılar ayıplanacak
Masum dibeklerde


Ve gözler!
En manalı sızılar
Sıcacık kelimelerden
Soğuk ayazlara/
Çekişerek yüze
Fettan olurlar


Ve elini kaldırır biri
Gün değmiş parmaklarına
Sarı başakları üflemiş
Toprağa esvap olmuş
Benzi soluk/


Kor kütüklerde sarhoşluğun
Aymazlığı…


Ben oldum demek için
Biz olduk demek lazım


“Bu manasızlık denizinde
Bir balık olmakta
Evladır…”