Mum ışığında dinlediğim son mahnının sesiydi,
Kulağımda yankılanan.
Gecenin bir vakti bütün ruhum adanmışken,
Türküye.
Senin kirpiklerin çoktan düşmüştü gözlerine…
Issız dört duvar arasına saklanmışken düşlerim.
Yine dökülüverdi bütün umutlar odanın bir yerine…

Sabırla sustuğum gecenin sonunda,
Dinlediğim son mahnının son mısrasında,
Bitti yanan bütün mum.
Ve ben karanlıkta kaldığımda,
Dilim dolandı türkünün son sözlerine.
Bitlis’te beş minaremiydi,
Yoksa Erzurum çarşı Pazar mı,
Ya da kirpiğimin kaşına değdiği zaman mı bilmiyorum.
Hep söyledim durdum sabaha kadar…

Geçtiğim son sokak, çiğneyip geçtiğim son kaldırım,
Kapısına dayandığım yıkık dökük bir ev.
Gecenin bir vakti, lambası cılız ve titrek yanan bir pencere,
Kırılgan yüreğim ve kırık hayallerimin düşsel evi,
Hani çıkıp geldiğin caddeden yine gel emi….
Ve mum ışığında son mahnının sesi,
Sabaha çıkarmıyım bilmem ki?

DUDU BAYRAM EYEOĞLU

NOT: MAHNI / NIN ANLAMI TÜRKÜ DEMEKTİR