Küçüktük
küçücüktü dünyamız
sarı ışıklar yanardı
odamızın duvarlarında
bir odun sobasının
dirseğinden yayılırdı
sevginin melodisi
ateş yalımı ışıklar
dans ederdi
her köşesinde
kocaman yüreğimizin

hiç istemedik avizeler
neon ışıkları
/olmadı da zaten/
sen yeterdin bana
ben sana
yeterdi geceye
bir dere kenarında yanan
elmas gözlerin


üç beş bardağımız
petrol rengi bir şekerlik
bisküvi reklamlı
çay tepsimiz vardı
şarkılar söyleyen
çinkosu atmış
mor çiçekli
çaydanlıkta demlenen
dumanı üstünde
soğu dindiren
çağıran mutluluğu
bir bardak çaydı ömrümüz

Ne zaman
yüreğimizi koyup bir kenara
ellerimizle dokunduk hayata
bozuldu tılsım
söndü ışıklar
sustu çaydanlık

Gözlerindeki elmastan
avizeler yaptık
paralar harcadık
sildik duvarlardan
sarı ışıkları

Kovmak için mutluluğu
süslü kağıtlara sardık aşkımızı
harcadık ömrümüzü
daha büyük
daha süslü
daha afili
tavanlar altında
yalnız/ca oturalım diye.