Kılın kırk yar/dık Yücel-i Can’ı
Şiirlerine gelecek yazdık kimi zam/anda
Mapusluğuna v/olta y/attı iç denizimin
Kimi uykularıma bürüdü hasretlerini
Ve boncuk terlerine işledi umudunu gün evveli
Ki bir ile beş yıla uyutur sevdalarını hep
Arkadaşı sabahı zorlar beklerken avluya çıkış iznini
O içindeki gökyüzünde uçurtmasına gülü/verdi
Yaralarına kurşun k/alemdi sebep
Kurşun a/damlarına ölmeyi emrettiğinde
Ç/oktan geçti zaman çubuk boyunu gün aşırı
Kal/emince dedi içindeki çocuk bayramlara
Her üç yüz altmış beşte geldiğinde damlarımıza
Şiirden doğum günü pastasına kalemi dikti inadına
Sözlerine yürekler yanandı sönük ferli bakışlar arasında
C/an dedikçe can bulup yüceldi o dizelerde
Ustalara saygı ç/ıraklara sevgi damıtıp gitti
Giderken su aşıladı grimsi İstanbul sabahlarına rakı diye
Haydarpaşa’ya Anadolu salacak’a Osmanlı kartala Aydos
Ve sirkeciye rumelice seslendi gül/hanesinden
Belki ma/pustu ama her gece demir ranzasından karanfil
Her gece mum alevinde a/şık attı sözlerinden kinayeli
Bir merhaba yahut elveda umut diyerek
Mavi kuyruklu nazlı uçurtmasıyla gökyüzüne gülümseyerek