ve sonunda hiç olmamışlar gibi bitmeye yüz tutan hayatlarımız,
sonunda kalakaldığımız yalnızlığımız
hiç anlaşılamamış benliğimiz
emeklerimiz, uğraşlarımız, hayallerimiz
ve sonunda ,sona doğru an be an gittiğimizi fark edebildiğimiz yolculuğumuz
şu an nerede olduklarını bile bilmediğimiz bir çok sevdiğimiz
geçmişten kalan alışkanlıklarımızın yanında uzaklardan parıldayan ışıklara benzer dostlarımız
kalabalığın içinde akan insan selinde , büyük ama o küçük şehirlerde
bizi bir inek gibi sağan endüstriyel mutluluklar
ve sonunda tüm bunların yanında bir kış akşamının buğulu ,puslu
buz mavisinin kırmızı rengin tonlarında buluştuğu o gökyüzünde
bizi sebepsizce alıp götüren bakışlarda
ne olduğunu hala çözemediğim o derinliklerde boğazımıza düğümlenen resimler
ve sonunda ne için olduğunu bilmediğimiz savaşlarımız
savaşımız evet yaşamımız
ne için ...