dikenler arasından
güllerim koparılıyor,
sana Adl-i İlah-i
bunu mu emrediyor?


karanlık çökünce
içim geceye daralıyor
her yer hatıranla
al bu yürek senin


aslında beni çok ,
çok sen seviyorsun
yiğitliğine söz namerd
bir edemiyorsun


büyüdükçe hayal ,
kurmak da zorlaşıyor,
hayal kurmakla birlikte
al bu yürek senin


gerçekler gerçekten,
çok acıdır çünkü
nedensiz canın
canımın içi bazen yakar


hazan rüzgarı ağlıyor,
şimdi baharında
artık eskisi gibi değilim
al bu yürek senin


yaşamın tadı da yok,
güzelliklerin anlamında
ya kalıp benim
tüm acılarla kal ya yüreğinle


kaplar hücremin
her köşe bucak zerresini
kader ağlarını örerken benliğimi
al bu yürek senin




’ÖYLESİNE’
geçmişinden bir parça,
bir anı, bir zaman dilimi.
ne kadar sahiplenmek istemesen de,
kendine yakıştıramasan da,
senindir. iyisiyle, kötüsüyle,
güzeliyle çirkiniyle.


bir günahtır bazen
içinde taşıyıp aklına değdikçe
boğulacak gibi olduğun, bir sevaptır beklide
unutman gerektiği halde hatırlayıp durduğun anda.

Bir mum eşiğinde düşünüyorsun
’DÜŞ GÜZELİ HALİDE-M KİBAR GÜL’