3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
982
Okunma
Ölüyorsam farkına varmadan kimi zaman,
Kime sorarım vakitleri.
Bir çubuk boyu yükselmişken zaman,
Güneş çıplaklığın en samimi parıltısındaydı.
Her baharda ağaçlar yaprak doğurur,
Tomurcuk patlar sürgüden kimi zaman.
Kimi An olur ki biten zaman ölür yavaşça,
Ve gün gidişine zaman bitişine ağlar.
Gül ’ki zamana çırılçıplak soyunmuş,
Yatar zamanın koynunda kırmızılığıyla.
Ki ağaçlar uzun yeşil dalları göge uzanan,
Ve kaplamış mavileri altında uyuyanı saklar.
İki gözüm duman duman zamana bulutlu,
Bu bulutlardan ki çok da zamansız dökülürüm.
Damlalar sevinç damlalar berrak çiğ kokulu,
Günü karanlığa tutar ağlamaklıdır kimi zaman.
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz