Bülbülle kargayı aynı tutmazdım
Gönül bağlarının gülü olsaydım
Tutuşup kimseyi kora atmazdım
Sönmüş alevlerin külü olsaydım

Çalışır kazanır haram yiyemem
Dost kara giyerken allar giyemem
Ahım çocuğundan çıksın diyemem
Yılanın akrebin dili olsaydım

Aldığım ilimle amel ederdim
Vaktinde işime gelir giderdim
Yalnızca nefsime nefret güderim
Herkesin gözünde deli olsaydım

Dikeni var diye soldurmam gülü
Menfaat uğruna yoldurmam gülü
Üzemem bağımda öten bülbülü
Konduğu ağacın dalı olsaydım

Kendini bilene kucak açarım
Gönül incitmekten uzak kaçarım
Gittiğim her yere neşe saçarım
Dağların kırların yeli olsaydım

Yaşı ayırırım kuru yakarken
Hayır düşünürüm yüze bakarken
Yarları uçurmam coşup akarken
Dicle’nin Fırat’ın seli olsaydım

Kapatmam kapımı gelen kullara
Çatmam kaşlarımı gülen kullara
Yarı yoldan dönmem düşsem yollara
Yoldaşın sırtında çulu olsaydım

Hangi padişahın ömrü bitmedi
Kim var ki gelip de geri gitmedi
Gönül kazanmaya gücüm yetmedi
Hakkın affedilen kulu olsaydım

Ahretlik diyor ki nefsi ezmeli
Gönül bağlarında daim gezmeli
Böyle güzellikten neden bezmeli
Gönül incitmezdim vali olsaydım