1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
917
Okunma
aynı yerdeyken nasıl farklı olabildik.
ve korkarım ki işaretleri de kaybettik.
işte o kaybedilenler için şimdi,
arayış ve bulamayış
ama görüyorsun:
"deneyebiliyorum
deneyebiliyorum
deneyebiliyorum."
nedir bu.
bu çiçekli bahçeler kimin, manzaramdaki,
bu dikenli bahçeler benim.
ellerim uzanır,
ellerim boşluğa uzanır
ve tanık olurum boşluğun doldurma kuvvetine.
ne çok düş,
tatlı hülyalar.
ne çok gece ne çok gün.
sıkıldım
boşluğu tutmaktan,
yoruldum
gösterememekten.
işte o kaybedilenler için şimdi,
bir küçük kız çocuğu konuşacak:
"gösteremeyeceğim şeyler görüyorum."
bekliyorum
bekliyorum
bekliyorum.
şimdi bir gece gelecek şimdi bir ay
şimdi aya taşıyacak beni
bir rüzgar.
tamburada - atina
reha erdem, a ay. 1988
*imaj: doğukan içil, intersect the sky. 2013
5.0
100% (5)
Cevap Yaz