Bazen aklım diyor ki "be Allah’ın şaşkını"
Sen mi durduracaksın bir başına taşkını
Oynaşmana bak oğlum, bırak vatan aşkını
Boşvereyim diyorum, yan geleyim yatayım
Ama olmuyor işte anasını satayım

Bütün millet aptal da bir sende mi var iye?
Kendini hırpalaman, bu çırpınışın niye?
Neden uyuyor bu halk, afyon mu yuttu? Diye
Kafa yorduğum yeter, biraz da keyf çatayım
Ama olmuyor işte anasını satayım

Oğlunu şehit verip ağlarken onca ana
Affedilsin hâinler, zararı var mı bana?
Ülkemin karanlığa gömülmesinden yana
Ne kadar kaygım varsa bir kenara atayım
Ama olmuyor işte anasını satayım

Bana ne insanlıktan, melek miyim, nebî mi?
Parlak ışıklar sarsın artık kara şebimi
Doldurabilmek için meteliksiz cebimi
İhânetin içine biraz da ben batayım
Ama olmuyor işte anasını satayım

Zaman hızla akıyor, ömür geçti yarıyı
Senin değilse bırak, karga yesin darıyı
Unuttum turuncuyu, pembe, mavi, sarıyı
Şu grî hayatıma birazcık renk katayım
Ama olmuyor işte anasını satayım

Boşuna baş kaldırma Ankara’nın beyine
Sanki bu millet seni takıyor mu şeyine?
Tepki veren, haykıran şiir yazmak neyine?
Anladım bende kusur, baştan sona hatâyım
Kırıyorum kalemi anasını satayım

/Reyhanlı’ya kor düştü kimin rûhu duyuyor?
Bir ülkenin kuyusu bu kadar da kazılmaz
Uçuruma yaklaştık, ama herkes uyuyor
Artık bu millet için şiir falan yazılmaz/


Şeb: gece

Mustafa Çetiner/14mayısikibin13.

.