Yol yorgunu yüreğim
Çok uzak diyarlardan geldim
Molasız ve acımasızdı yollar
Elimde avucumda ne varsa ardımda bıraktım
İçimde ki telaşı alıp çıktım işte yola
Birkaç parça umut birazda sen vardı cebimde
Senden daha çok olsaydı keşke
Umut çabuk tükeniyor derlerdi de inanmazdım
Olsun umut eksildikçe yenisi geliyor köklerinden
Çoğalıyor yaklaştıkça yavaş yavaş
Ya sen,senden son kırıntı yetecek mi bana
Yol yorgunuyum sevgili
Hani olurda gelip bulamazsam bulup soramazsam sana
Var mı bana gönlünde hani şöyle kuytusunda falan bir yer
Yoksa yol yakınken gerimi dönsem…;
Neyse az kaldı yolum elim ayağım kan ter içinde
Kırık aslında bir yanım kırık kanadım kolum
Olsun seni görsem anlatsam sana beni,görsen bende ki seni yeter
Geldim….yoktun,
İki satır konuşsaydık keşke
Dönerken ben aynı yolu bütün matemim ile
Sen yasımsın artık benim mahşerde bile

A.B.2013