Sorgularda adım çağarıyor gece nöbetçileri
Uykusuz her an senden yadigar şimdi
Özlemi katık ediyorum sigaralarıma
Dumanında kaybolan yılların sureti var
Sol cebi delik parkamın, sana yazılmış her şiir orada saklı
Kaçıncı satırım bu unuttum
Kaçıncı şarkı seni hatırladığım unuttum
İnsan tuzundanda sarhoş oluyormuş gözünden dudağına süzülen su damlasında
Adını bir ben anıyorum
Bir Allah biliyor
Bir o duyuyor
Oysa ben annemede hiç ağlamadım ama biliyordu seni
Adın akıyordu yaşımdan yüzüme
Şimdi nöbetini tutyorum gelecek günlerin
Silahla değil solumla hazır oldayım
Emirle değil, adınla esas duruştayım hasretinin
Ne çok özlemişim seni
Ayrı şehirde nefes alınca farkettim
Bilirmisin bilmem
Adının gizli özne olduğu şiirlerimde kaç kişi ağlıyor burda
Hiç aklınada geliyormuyum
Başkasını katık etiiğinde dudaklarına
Seninle gülenlerde vardır biliyorum
Onlar bende siyah beyaz tablolar şimdi
Gülüşümü , son tebessümünü otobüs camından bıraktığımdan beri gözbebeklerine
Gülemedim en içten…
Özlediğim bir çok şeyin
Tanrısı sensin
Saçların gece
Gözlerin kader
Gülüşün güneş
Nefesin cennet
Şimdi ise ben
Cehennemde seni özleyerek aşkına akreple yelkovan arasında ediyorum ibadet…