ölümün kıyısındayım
sıcacık kollarındayım
sakın uyandırmayın beni
düşlerimde onunlayım...
ölümün kıyısındayım
öpüyor dudaklarımı yalnızlık
biçare uçurumun başındayım...
koştum ben sana doğru
sandım ki sarmalayacaksın
tam uçurumun başındayken ben
sen çekiliverdin aniden...
tutmaya çalıştım avuçlarını
kayıp gitti elleimden ellerin
yar!tut beni gitmek üzereyim şehrinden...
senin için gelmiştim bu şehre
sözlerin bu mu olmalıydı,yazık
seni hep sevmiştim ben
ölümün kıyısındayım...
kıyısındayım yalnızlığın
bir sigara izmaritinde içmişken sensizliği
yangınındayım şimdi
dar ağacına götürüyorlar hayalini
tut hadi,tut ellerimi
ölümün kıyısındayım
ölüm başucumda...
ölümden kim korkar ki be gülüm
ben hergün ölüyorum sayende
ben yangın,yürek yangın
duygular kor alevler gibi sarmakta beni
dar ağacı üç tahtadan oluşur
çakmaktadırlar şimdi çivilerini
korkmuyorum ben ölmekten
kalbim nasılsa delik deşik
ölümün kıyısındayım...
ölümün kıyısındayım
bilmiyorum bu ne sensizliktir
bu ne hicrandır gönül kentimde
ölümden korkan kim be
sensizlikten korkuyorum sevgili
sensizlik ölümden de beter,bilmez misin...
ölümün kıyısındayım
aldığım hiçbir nefesin anlamı yok
sensizlik yakıyor dört bir yanımı
artık çözülsün düğüm...
seninle sensizim ben
sen olsan ne olur,olmasan da
her gece düşlerimdesin
geceleri benimlesin
gündüzleri gözönümde
ama farketmiyorsun artık beni
çünkü sevmiyorsun beni
ölümün kıyısındayım
ne olur,bırakın beni!...

candan emirsoy
izmir