Çay suyu rüya görür buselik perde ipek.
Bakır bir çaydanlığa teslim eder kendini.
Sardığı Leyla ona öz ıtırını verir.
Albeni renk ve ahenk dem dem suya olur ek.
Gül misalin elinde emsalsiz gümüş sini.
Erguvan mevsiminde şeker özenle erir
Kalem ve kâğıt hazla yapar çayın methini.
İnce belli içinde pek alımlı olur pek…

Suya şavkı vuran ay hilâl yahut dolunay.
Halesi ibrişimden sureti billur misal.
Zamana nakış olur incelikle zarafet.
Tüm bunları özetler yudum yudum berrak çay.
Buğulu bir iklime demir atar hep masal.
Kendine bağlar gönlü Leyla misilli afet.
Bu efsane iklimde gerçeğe döner muhal.
Işıltı festivali sunarken camdan saray.

Işıkların gözleri kamaşır çay rengiyle.
Eleğimsağmaların gönlüne düşer hüzün.
Gökyüzü baştan başa açar da kollarını.
Kucaklaşır yıldızlar buselik ahengiyle.
Kanatlarını öper turnalar sanki güzün.
Dilaralar kat eder vuslatın yollarını.
Demlikle semaverin imcesidir düğün.
Davullar çalar güm güm daim dengi dengiyle.
Ankara, 06.05.2013 İ.K