Zatımdan habersiz dünyaya geldim
Beni bağrına basan hüzünleri çizdim
Ağlayan gönüller de hüzün toplayan yeldim
Çileli adımlarla “kaldırımlar” da gezdim

Her şeyi ansızın Rabbime bıraktım
Nefsime ait ne varsa duayla yaktım
Ansızın geldi, doğrulma vaktim
Hakkın deryasına yönelip yüzdüm

Otuz üçümden öncesi yalan ve nalan
Ben bir kuyuymuşum, suya hasret kalan
Suyumu buldum, işte bu hakiki iman
Allah değdi kalbime imanımı sezdim

En büyük mahkeme vicdan mahkemesi
Geç de olsa duyulurmuş vicdanın sesi
Otuz üç yaşın da attım ruhumdan kör nefsi
Gönül gözümden bakarak yazdım

Ne zormuş bu dünyanın gamı, ”çile” si
“Visal ”de gizliymiş mutluluğun her hilesi
Mutluluğu daim tadarmış Sultan’ın kölesi
Kölelik yolunda ruhumu, ruhumdan sezdim

“Ağlayan Çocuklar” gibi “Aç Kapıyı” dedim
Sarıldım eteğine, onu onunla bildim
Ben nasibimi onun kapısından aldım
Onsuz ne varsa hepsinden bezdim

Ruhum doymazdı ne yağa, ne bala
Kulak verdim minareden yükselen salâya
Şükürler olsun dedim, Yüce Mevlâ’ya
Nefsimi o hoş sedanın yükselişiyle ezdim

“Zikirden Kanatlar ”la hakka ulaştım
Nefsimle gönül mahkemesin de savaştım
Günahlı dağların ardını, sevaplarla aştım
Sevabı günahı imanımla süzdüm

Mumun elvanı titredi beyhude gecede
Ağladım boynumu büküp secde de
Gözyaşları döküldü, nemlendi seccade
Seccadenin bağrında ki o nura sızdım

Necip Fazıl’ken üstat oldu adım
Anladım ki dolmuş dünyada miadım
Hakka yürüdüm visal için, adım adım
Zaten hakkın yolunda bir izdim


Yusuf Usuğ