cennetin yolunu şeytan gösterir
cehenneminkini ise tanrılar


hani bazen gayri iradi
bir an kendimizi unutup
kendimiz olduğumuz
anlar olur ya


işte böyle anlarda


şeytan cehenneme
davet eder seni
‘‘isteksiz isteksiz’’
ama sen
cennete gideceğini hissedersin
‘‘doğrusu bilirsin de’’
onun için
tamam olur dersin
ve haydi gidelim dersin
fakat
şeytan gelmek istemez bu sefer


bunun üzerine


sen tutarsın şeytanın ellerinden
yanında götürürsün
ama onunla gidersin
aslında yolunu bilirsin
‘‘güvenmezsin şeytana’’
ama yine de peşinden gidersin
bakarsın ki bir anda
şeytanın cehennemi
senin cennetin olur


işte böyle bir yolculukta


kaçak bir aşkın
içine hevesle çektiğin dumanı
onulmaz gedikler delikler açar
sırlarını sakladığın zulanda
kendinden bile gizlediğin
bakmaya cesaret etmediğin
iğrentili dediğin
korktuğun
kaçtığın
kovduğun
o kadar çok şey var ki sana ait olan
teker teker düşerler zulandan
ulu-orta meydana
orta yere
toplayamazsın artık
saklayamazsın maalesef


kendine karşı gururlu olursan

utanmazsın çıplaklıktan
pişman olmazsın yolculuktan


(peki ya vicdana gelip te
şeytan gerçekten doğruyu söylemişse
ve gerçekten cehenneme gitmişsen)


düşünme böyle
unutma ki
her cennetin içinde
bir cehennem
her cehennemin içinde
bir cennet vardır