1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1205
Okunma
Bir rüzgâr esti ılık mı ılık,
İstanbul’un mavi boğazından.
Güneş gülümsedi bulutlar arasından.
Isındı, gerindi erguvan ağacı,
Uyandı uykusundan.
Ürperdi, titredi tomurcukları,
Bakındılar karşı sâhile,
Pembe pembe yapraklar arasından.
Yanakları al al
Bir genç kız gibi utangaç...
Seslendi ana ağaç:’’Hadi, vaktin geldi,
Durma aç.’’
Bir anda rengârenk oldu ağaç:
Kızardı dal dal.
Saçıldı her yere mis kokular.
Coştu onu görünce
Sâkin deniz bile.
Karıştı birbirine
Denizin sesi ve
Erguvanlardan dökülen şarkılar...
Hâlenur Kor
5.0
100% (3)
Cevap Yaz