Sabahın ilk güneş vaktinde uyandım bugun,
gözlerim ise capaklanmış acmaya calısıyorum her yer puslu,
öyle yorgunumki acmak istiyorum gözlerimi,
bir türlü ağlamaktan acılmıyordu ne yazıkki,

karsımda babam gözü yaşlı bir şekilde ,oglum kal,diyor bana,
babaneni kaybettik, o yalan dünyadan öteki tarafa göc edişiyle,
fırladım yataktan,öyle yüregime bir acı saplandıki anlatamam,
ve şoktaydım her geçen gün bir kişi bırakıyordu kanadımı yine,

öyle aglamaya bıraktımki kendimi,
babam ise yıkılmış annem ise feryatlanmış gıbıydi bugun,
kardeslerim ise habersızdi onlar öyle yanızdımki,
kimseyle paylascak bir dostum kalmamıstı,

herkez sahteydi benim dünyamda,
bir sevdiyim vardı o desen,
bana cok uzak meger o benim butun bedenimdi,
uyanmasını bekledim,yine dayanamadım mesaj atım,

oda cok üzülmüştü ama bana uzaktı,
sadece üzülüdünü göre biliyordu gözlerim,
ama sadece arkadasıydım onun gözunde ben,
ne bekliye bilirdimki ondan gel diyemezdimki ona ,

yine odama kapandım o acıyla aılem memlekete gıderken,
ben butun komsularıma akrabalarıma agırlıyıyordum gözu yaslı bır şekilde,
elimden geldiyi kadar koşturmaya calsıyordum vakit kalınca,
namaz kılıp dualarımı edıyordum kabir azabı cekmesın diye babannem,

ve hiç kimsenın acısını göstermesın bana diye dua ediyordum rabbime,
öyle bir şekılde aglamak istemiyordum,
zaten hergün sevdiyim için gös yası döküyorum,
birde onları acısı beni içene öldürüyor ,

öyle sıkısıyorki gösüm içimden bende yolcuyum sanki diyorum,
kendi kendime,bazen göc etsemde kurtulsam dediyim cok oluyor,
bazende isyan ettiyim için kızıyorum kendime,
tek istediyim şey hep mutlu olmaktı,

bir türlü olamadım bir türlü mutlu olamamı istemediler,
öyle yanız kaldımki burda ,bir şiirler vardı oda olmasa,
kime dil döke bilirimki dertlerimi ben,
öyle acıyorki içim sadece yazınca huzur buluyorum,ben,

sen rahat uyu babannem torunun emsal,
unutmayacak seni ogulların unutsada seni
sen hep bizim kalbımızde olcaksın,
ailemin benim...:(

Yazan:ByEMSAL.Tarih: 04.05.2013