Sen cemrelerinle ilk bana mı düşersin ki bu kadar yakıcısın
Uzakta olsan bana yaşıyorum hep kara kışları
Sendeki umudumu tozlu raflarda unutmadı yaralı yürek
Ne vakit nisan gelir yağarsa gözlerim sen sanırım
Ki sen daha kaç kez düşeceksin seni asla çıkarmadığım Us’uma
Ve alıp seni başıma taç yaparken cemre düşmeli yüreklerimize
Çiğ damlası henüz öpmeden çağala çiçeklerini hoyratça
beşiklerinden uyanalı çok olduk çocukça naralarla
Ki bu naralar hala yedi tepelide yankılanır sanırdım yüreğimdeymiş
Nefretimi eskimolara verip kızaklarına bağladım umutlarımı
Belki dağlarımda boynu bükülmez nevruz çiçeğimin
Ve kartalın kanatlarıyla seyre daldım bedenimden ayrılan ruhunla
Biz olup yağdığında umutlar çiçekler bahar açmalı cemremizde
Ruhun gün/eşimi doğurmalı ikiz bedenimize muştuyla
Düşmeden yüreğine evvela cemre ellerine konmalı kelebeksi
İt ürümeden çıplak hayatlarımıza yaslayalım güne umutları
Aldığımız nefesi solumadan hakikatlice yaban ellerde de verebiliriz
Bırak ellerime hüznünü sana eteklerimde yarını sunuyorum sevgiyle
Bilyelerimi merak etme o çok sevdiğim ağaca emanet sen gibi
Birde masum hayallerimi salıncağına yükledim yüreğinin
Ki gök kuşağı tüm renkleriyle uğurlasın geçerken altından bizi
Ve sönmesin yıldızlar geceden bir cemre vaktinde el eleyken seninle
Baharında dökülmesin gözünden yaş susuz toprağıma cemreyle
Ki ben sana gelebileyim hep cemreyle seherde
Çingenemdi seni sevmelerim yada aşkına eşkıya say beni
Çalıntıysa yaşamım benden öç alıyorum kimbilir sevmekle seni
Bataklıktaysam sevgi yoluma hasret oluşumdan olsa gerek
Oysa dokunmakla gökyüzünü değiştirmez ki bakışlarımız
Çalacaksan hayatımı söylede al fukarayı mahrum etme AŞ’ından
Diyeceksen kötü düşüncelerini evvela bana de,zira çünki
Kalemimle düzeltir yüreğimle sevdiririm sözlerini sen düşerken
Yıldızlarımızı öldürmeden kader çapulculara verelim sevdamızı
Ki cemre düştüğümüzde sevecek yürekleri olsun her daim