hayrettin taylan



makinisti varmak olan istasyondaydı vuslat gülü
seyyarlar seyyahların tezgahındaydı aşk
sevgi birliğinin üyesi, üveysi bir zaman adılıydı sensizlik
doldurulmuş cümlelerin bavulundaydı m’ana dolu sevdam
yunus kadar sevgi, sevgi kadar mevlana, ben kadar huzurun yurduydum
hıncahınç hoşgörüydüm, hoş seni görmesem de

gelincik tarlasında gelin düşlerin çiçeği açılır
tenhaların meyvesi değer, diyemediklerimize
umudun t’an küresine değer, değerlerimiz
kırlangıcın kanadı taşır kırılmışlığı “ ben “sana uçarken
serçenin damlaları değer ömrüne “ben” sana ölümsüzleşirken
uyanmış bir sevdanın diriliş gömleği içinde aşk yakam açık
sen varsın diye kırkılmış yalnızlığım görünür en sıcak anında

sağılmış sağcıların dağında ulur kurt
faşist bir koyun sürüsünü sürükler uçuruma
solmuş solcuların fikir kaktüsünde başlar ulu’sal çürüyüş
birliğin dalını kırar sülüğün çıkar ağzı
kardeşlik hüngür hüngür ağlar m’ana dolu yüreğimde
helkeye sütü içer gerçeklik,iş işten geçmek içsiz kalır
bölüştürülmüş ülkemin sevgi yanında kalır bütün umudum
hasret ninnileriyle seni özleyişimin geceleri başlar
sonra gökyüzünü çıplak sensizliğine giydiren güleç yüzünde başlar hasretim


yaramın üstüne sürdüğüm gün’eş açar aşkın şafağında
şimdi bülbülün güle meftunluğu bıraktığı bırakılmıştayım
çok senli bir tenha gibi
sonra sözsü z şarkılarda çalınıyorum
t’ellere değiyor d’eğindiğimiz tüm ilimler gibi
y’ellere k’arışıyor tozlanmış geçmiş gibi
b’enlere teslim oluyor hayatın cilvesi sen gibi





aşktan k’araya vuruyor yunuslar
hoşgörünün kıyısını ısırıyor derin yılanlar
biz sevmeyi de severiz zehri değil
yarın /gelecek
yarin göveren yüzünde yeşerecek sevdanın filizi
meyveye tad olacak birlikte yaşamak
yarin çekimli eyleminde bitecek zulmün fitili
yağmursu bulutun umut sağanaklarına teslim olacak güzellik
gün’eşsi, sensi, bir dünyanın içinde yaşlanacak ömrüm