Yar…
Dilerseniz vaktin
Sualiyle baş başaydım
Her lahzasında yalnızlığın
Prangasında çırpınan candım
Neyi düşünsem,
Korkuları yenmek için
Tereddüt etmesem,
Kalbimi dinlesem hicrandım
İçimi dağlayan
Bir hançeriyle ıstırabıyla,
Sukuta mecbur bırakan
Narıyla naçardım, el açıp
Ruhumun sahibine anlattım

Çünkü en
Yakınımdı, çilem aşikârdı
Ne sabır ve ne de
Kanaat sinemi suhulete
Ram eyleyen karardı
Akıl aczi yete duçar olan,
İrade şaşkınlık yaşayan,
Hissiyat hali savuran andı
Kararan bir nazar yakındı,
Yeis içinde nefeslenmek acımdı,
Umut solmaya yüz tutmuş
Korkuydu, ölümün
Nasihati ne ibretli bir vaazdı

İnsan
Umutlanabilir,
Bu tabii olan hakikattir
Gönlün lisanını da
Kimi vakit acizdir,
İnşirah onun için gereklidir
Sabır ve sebat hak için,
Sadakat sevdası vuslat için,
Aşk, aklın ve izanın
Şevkinde dirliktir

Nefes huzura
Hasret kalmadan,
Cefayı hevese bırakmadan,
Heva içinde yol alıp
Dağlanmadan inkişafa
Ve irfana
Bel bağlaması fazilettir

Ariflik, halin
Dilinden anlamaktır
Sezgi ve hassasiyete akıl
Ve edep vezninde
Nazar etmesi farktır
Nefs her demde
Derdiyle heyecana
Davet eden terbiyeye
Muhtaç bırakılan hardır
Kalp, nardan
Emin olmak için ihlâs
Ve inayet içinde hakka
Vakfedilmiş Furkan’dır,
Ab-ı cenahtır,
Rahmet-i rahmana
Firkatle yakaran hicrandır

Mustafa Cilasun