Pas tutmuş sürgüleri kilitlenmiş düğmesi
Bu zaman diliminde akıllar akıl değil
Dalgaların kıyıda boğuluyor nağmesi
Ses vermiyor kulağa çakıllar çakıl değil

Bülbüller susakalmış kargalar ötüşüyor
Kışın evde yangın var yazın insan üşüyor
Armut dibine değil tepesine düşüyor
Doğrultu bile şaşmış çeküller çekül değil

Sakız oldu çürüdü siyasetin dilinde
Tavşanla kaplumbağa yarışır temelinde
Kepçe var karıştırır her gelenin elinde
Aşureye çevirdik okullar okul değil

Teyo’nun sohbetinde görmüş idim aynını
Oy sevdası doldurmuş kafasını beynini
Yağ bağlamış ensesi çeviremez boynunu
Kime yansam derdimi vekiller vekil değil

Anadolu’mda kadın yorulmuş işkenceden
Azrail görmüş gibi kaçar binbir geceden
Saçı başı dağılmış için çeker inceden
Kalmamış cazibesi kekiller kekil değil

Ne şehir ne kasaba ne köye benziyoruz
Ne hanımlardan hanım ne beye benziyoruz
Kaybettik insanlığı biz neye benziyoruz
Bak şöyle aynalara şekiller şekil değil