İl’den il’e çok dolaştı,
Handan hana, döndü gönül.
Zordan zora, zor ulaştı,
Yandan yana, döndü gönül.

Ney üfledi, sazlar çaldı,
Zevki, safa, meşke daldı,
Aklı, fikri ünde kaldı,
Şandan şana, döndü gönül.

Her güzele meyil verdi,
Her bahçeden bir gül derdi,
Bir acayip hâle erdi,
Zan’dan zan’a, döndü gönül.

Kim bilir kaç güneş battı?
Kalp uyanık beden yattı,
Ömrümde kaç şafak attı,
Tan’dan tan’a döndü gönül.

Ne duru var, ne durağı,
Ne yakını, ne ırağı,
Gece gündüz, aşk çırağı,
An’dan an’a, döndü gönül.

Bir kararda duramadı,
Yabanda dost bulamadı,
Hep firari olamadı,
Benden bana, döndü gönül.

Şunda, bunda, onda, sende,
’Ben’ dediğim Hakk’a bende,
Gizli saklı, şu bedende,
Candan cana döndü gönül.

Ateş düştü sinesine,
Bende oldu, özde dine,
Başı, başa döndü yine,
Ondan ona döndü gönül.

Yaralıyım, Hakka çabam,
Nefsim ile bitti kavgam,
En nihayet, yüce Mevlâ’m,
Senden sana, döndü gönül.

Mustafa Yaralı