İstanbul’a Şiir

Ne güzel yaratmış, yaratan Allah.
Canıma sanki can, verir İstanbul.
Ruhuma görünce, ördüm ben Billâh.
Sevgiyi ruhlara, örer İstanbul.

İki yakan ile, sensin en güzel.
Moda’n çok süslüdür, Fatih’in özel.
Senin için yazar, şairler gazel.
Gönle sevgi ile, girer İstanbul.

Hisar Rumeli’de, var idi zaten.
Anadolu’ya da, yaptırdı atan.
Sevmezsen üzülür, can verip yatan.
Şehitle cennete, girer İstanbul.

Nasır tutmuş tarih, her yönden sende.
Ulaşımı sağlar, uçak her yönde.
Haydarpaşa ve de, Eminönü’nde.
Trenlerle yurda, gider İstanbul.

Estetik yolculuk, Sirkeci demek.
Kartal ve Pendik’de, verilir emek.
Çinekop ve mezgit, ne güzel yemek.
Gıda olup cana, girer İstanbul.

Vefa’ya gidenler, içerler boza.
Trafik yoğunudur, görülür kaza.
Anlatamam seni, ben yaza yaza.
Her tür güzelliği, sere İstanbul.

İstanbul’u gören, olur bil mutlu.
İstanbul’um diyen, olur dil mutlu.
İstanbul’da açan, olur gül mutlu.
Güle gül kokusu, verir İstanbul.

Mustafa EROL
27.Nisan.2013
Manavgat / Antalya