Puslu şehrinden seslenirim ara ara senin
Yüreğinin semt pazarına açtım tezgahımı
Teneffüsümüz aynı buzlu havaydı
Kirli günahlarımızı kaldırımlara yayarken aşkımızın
Ucu seni gösterirdi pusulamın en kuzeyden
Güneşin soluk tenimde bir başka ısıtıyordu
Ve ben anakaradan uzak kutuptan donukçayım
Zıtlıklarımın uçları hep seni gösterirdi mütemadiyyen
Bedeniminin sahibiydin yalnızlık çökerken obama
Ta içten kılcal damarlarım bile sarıp sarmalıyordu seni
Ruhum güneyinde yaşayan yerliydi sanki
Ve nerelere gitsekte aslında beraberdik aşkın kutbunda
Şimdi hayallerime sarılıp eriyorum aysberg misali
Akıntı gözyaşlarımı güneyine yönlendiriyorum
Ayaklarım Çala kalem yarım adım İstanbul’umsu
Hayal kahvem gözyaşından bir fincana gizlenmiş
Marmarada dip akıntılarımız aşkımızın temizgen
Ben derinden akarım yüreğine ıslak ve usluca