Öyle mütevâzi ki, sevdiğini görünce
Yolluk gibi önüne, en çok serilen de o.
Âşık ile mâşûkun, yolu oradan geçer
Birbirini görünce, en çok vurulan da o.

Bir gönle girmeyeni, kimse hayırla anmaz
Sevgiden mahrum ise, ne yapsanız o kanmaz
O öyle bir kapı ki, hiçbir zaman kapanmaz
Gece/gündüz durmadan, en çok girilen de o.

Diktiğiniz bir fidan, zamanla servileşir
Güzelden uzak duran, herhâlde süflîleşir
Alçaldıkça bir gönül, daha da ulvîleşir
Şefkâtle, merhametle, en çok sarılan da o.

Maddesi bir etse de, mânâsı gönül çünki
Mutluluk bul huzur bul, yönünü O’na dön ki
İpekten bir tül gibi, öyle lâtif, nârin ki
Kalpte kemik yoksa da, en çok kırılan da o.

Gönül ehli olanın, düşmanı az dostu çok
Pişmiş ise bir insan, boş laflara karnı tok
Ya ifrat ya da tefrit, bu işin ortası yok
En çok övülende o, en çok yerilen de o…

24/04/’13
Hanifi KARA