Bu gün yine, deli bir efkarin
Düstüm önüne
Olura olmaza kizasim üzülesim ve,
Herseyi yerle bir edesim geldi.

Kizginligim kime?
Bir türlü secemedim
Gözlerim uykulu gibi agirlasti
Ama uyanik durmam gerekti.

Bir yandan ,
Parcalamak istiyordum
Beni bogan karanliklari
Sonra bulutlara yükselerek
Sectim en güzel anilarimi.

Bilsemki sirtimdan ,
Vurmayacaklarini ,
Sirtimi herkese dönesim geldi.

Bir yandanda hayretle ,
Izlesemde iyi niyetimin
Suistimal edilip harcanmasini
Yine de kazanacak gücü
Emek sarfederek
Kendimde bulasim geldi .

El birligiyle gayret gösteripte,
Kaybettirdikleri hayalerimi
Ellerimle kimsesizler
Mezarligina gömesim geldi .

Birden, derinlerdeydimki irkildim.
Cirpindikca,
Bir gizemin cekisini hissettim.
Zevkle sefayi sürmesini ,
Unuttugumu hatirladimda
Bir kösede duran o ufacik
Umudum bari, erimeseydi.

Korkup daha kötülerinden,
Birden bire sükre verdim kendimi
Yoksa bu güne kapatip kulaklarimi.
Dinlemelimiydi Gecmisin sesini?
Ama gelecege temkinliligime dairde,
Aklim bana bir secenek sunmaliydi.

Belki verecegim karar ,
Vedaya davetti etrafimdakileri .
Cünkü benim gecmisteki dogrularim ,
Hep onlarin olmustu yanlisi
Yine O yanlislarda,
Aklimi Bulandirabilirdi.

Ve, bir bardak kahvemi alip elime ,
Bir köse bulup kendime .
Gizli dünyama dogru
Uzaniverdim .
Dogrusu yanlisi cikar yolunu,
Ancak kendi icimde bulabilirdim.

Ama o yol bombostu, yolcusuzdu ,
Ayak izleri silikti O yolda.
Kesfedilememisti, zahmet verilmemisti,
Bir anda O karisik gibi görünen
Yol yumagini cözesim geldi.

Iki yüzlü olmakmi gerekiyordu!
Acaba bu hayatta .
Bir an bir kösede yigdigim,
Hep yarim, yarim, biraktigim
Kitaplarimi karistirmak istedim
Anlamlara ulasmak icin .

Tabi kim anliyorduki !
Bu sorularin cevabini.
Cözülüpte kitaplara gecmismiydi, ?
Icinden cikilmayan muammasi.
Kendimi parcalamak adina olsada,
Hayatin sirlarla yumaklanmis
Kör dügümünü
Büyük bir azimle cözesim geldi...

Nuran KARACA
16:34 03.04.2013