İnsanlık tayfası gelip geçiyormuş,
Senin olmadığın kervanı neyleyim,
Herkes ne güzel anlaşıp gülüyormuş,
Senin içinde olmadığı neşeyi neyleyim..

Sen yoksun bütün yüzler bana yabancı,
Sen söylemedikçe bütün sözler yalancı,
Deva bulmaz, dinmez artık sonsuz bu sancı,
Senin vermediğin şifalı ilacı neyleyim,

Yaralıdır benim gönlüm bin bir yerinden,
Bu diyarlarda iz yok büyük sevgilerden,
İnsanlar menfaatçi ve yalan sahte gözlerden,
Sana bakmayan gözleri ben neyleyim…

Sen yaşattın umutları bunlar öldürücü,
Yaktın çırpınma aşkını bunlar söndürücü,
Bir sürü topluluk dolaşıyor acı ve güldürücü,
Sensiz olan tatlı tebessümü neyleyim…

Kimi kaprisli, kimi kompleksli,,kimi havalı,
Hepsinde bin bir cahillik yaptıkları üstü kapalı,
İnsana değer vermek anlamsız onlar için boş kafalı,
Senin gibi düşünmeyen beyinleri neyleyim..

Bu yüzden kesiyorum hepsiyle ilişkilerimi,
Dünyanın mazlumlarına dağıtıyorum sevgimi,
Artık kendi yoluma verdim tüm düşüncemi,
Senin olmadığın bu boş dünyayı neyleyim….