Fırtınalar dinmiyor yüreğimde
Ne zaman ayyuka çıksa sessizliğim
Ve el sallarken ardımdan sensizliğim,
Ben seni en çok bu anlarda sever
Ölesiye özlerdim…

Canım yandığında örneğin
Bilirdim yetişeceğini, güvenirdim
Sırtımı yasladığım dağ gibiydin
Sana ne çok naz ederdim
Yokluğunla savaşırken bile
Ölesiye özlerdim…

Olmazdı neden ve niçinlerimiz
Soruyla ziyan etmezdik zamanı
Bütün sözler sevgi üstüneydi
Galiba en çok bu yanını sevdim
Ve ölesiye özlerdim…

Öyle büyütmüştük ki sevgimizi
Kısacık bir zaman geçse aradan
Ömür denen şeydi aslında anlara sığan
Ben en çok anlardaki hayalleri sevdim
Ve ölesiye bu hayalleri özlerdim…

Şimdi, yokluğuna sımsıkı sarılıp
Girdaplardan geçerken güvendiğim
Sınırsızca sevdiğim, saydığım
Ve ben en çok seni saymayı sevdim
İşte bu yüzden kuralsızdı tüm özleyişlerim…