Kara kutu bir boşlukta silüetler dolanıyordu

Açmaz anahtarların, gül kokulu sandıklarında.

Elişi kıvamında, iğne oyası kirpiklerin derinindeydi,

Açınca sandık eskilerini, gülümsedi sarı yazma.

Hüzün entarisinin fırfırlı uçları dolandı geceye…

İnce sızı, taş baskı yaparken duvarlara,

Desenlerin içinde düş/baz göz kırptı sandığa.

Elinde fırçası, naftalin tanecikleri boyasıydı karanlıkta,

Yeşil öfkelerden kanatlandı, sarı güven tarlalarına.

Mavi umutlara boyandı, kırmızıya çalarken dudakta,

Beyaz umutlar tomurcuklandı, mor hezeyan dallarında.

Gökkuşağı anahtar olmuştu gül kokulu sandığa,

Gramofon çalıyordu kaf dağının ardında,

Zümrüd-ü Anka ses olurken düşbazın çığlıklarına.




17.04.2013
Zümrüt Yeşiltaş