Senin hiç gözlerin yandı mı? acıdan...


Benim yandı!


Ya hiç ağlamaktan, kaskatı kesildin mi sen?


Bir gün aynaya bakıp da, ağlamayacağım dedin mi sen?


Sana soruyorum! söylesene...


Susma! konuş benimle, kaderim...


Sende, bir şeyler söyle!


Konuşacak gücün yok mu?


Söylesene bana!


Konuş benimle!


Bir defa olsun, susma da! söyle!...


Tükendim de!


Bittim de!


Yaşayan bir ölüden, farksızım de!


Ama bana, bir şeyler söyle!


Tek suçum, yaşamak benim...


Ya benimde, tek şansım yaşamaksa...


Ama neden, Allah için yaşamam gerek!


Peki kendimiz için, hiç mi şansımız yok!


Yaşadıkça, birbirimizin yaralarını kanatacağız!


Bak! beni susturamayacaksın!


Sana engel olamam...


Seni durduramam!


Biliyorum yaşam, bana güvendin!


Ama ben bana, daha güvenemiyorum!


Ölmem lazım!


Bu hayatı, terk etmem lazım!


Yıkıp dünyayı, kendimi ezmem lazım!


Ayaklar üstüme basıp, geçsin!


Belki diner! acım...


Belki, yaşama dönerim!


Ama bu saatten sonra, hiç sanmıyorum!


Bu dünyada, her nefes almam,


Benim ölmem demek!


Gitmem gerek!


Ne duruyorsun, git!


Git de; kurtul bu hayattan...


YAZAN: ÖZLEM DEMİRKAYA &.&


YAZIM TARİHİ: 18.04.2013 / SAATİ: 23:30


Not: Josephine Wall harika sanat eseri resimleriyle şiirime renk katmıştır teşekkürler