eladır gözleri yüreği mangal gibi
saçları tel tel omzun da rüzgara meydan okur
ne ferman dinler nede boyun eğer
meydanları döğer
bir gören pişman birde görmüyen
bir bakışı varki ceylan
gülüşünde namlu gezer

namussuzların hayırsızların yüzünde
cümle ok gibi süzülür
mest olup koşar yüreğim sana ay gibi
ay gece doğurur kirpiğinde bahar gibi
gün doğuyor içimde gün
biliyorum gündüz gibi bakınca kızacaksın yine
yine korkudan diz bağlarım ağlayacak
ve düşecek boynum yine yere

bir defa azat edip sevsen üzmesen
ne olur susmasan kaşını çatmasan
sende biliyorsun sana nasıl vurgun olduğumu
ne olurusun
aramıza yine örme koca duvarları
sensiz nasıl perişan halde yaşadığımı biliyorsun
biliyorsun hasretinde cehennem nasıl yaşadığımı
ne olur bitsin hasret
gel ne olur cennet olsun bizede her yer,

İrfan Kökten