Bir zamanlar bu yerlerde
Kimseye minnet etmez açlar yaşarmış!
Namı diğer “çıplak” diye söylenirmiş adları.
Onuruna düşkün insanlarmış!
Daha dün Ermeni’den komşuları varmış
Şen şakrak geçmiş günleri her gün.
Sevmişiz birbirimizi
Araya fitne girmeden önce
komşu gibi dost gibi adam gibi.
Oluyormuş demek ki bir birini sevince.
“İşte hoşgörü budur!” demişiz.
Gün gelmiş şu bizim kuşak!
Hani deriz ya: Şu bizim uşak.
Yol alamaz hasedinden, kininden,
Emeksiz yaşamanın zevkinden.
Unutulmuş değerler gelenekler töreler…
Çok geçmeden, çok geçmeden
Bu gidişe “Dur!” demeli çabucak
Kapı bir komşusuna kin tutmak mı?
Bir komşunun emeli!
Hani güzelliklere ermişti bu güzel yurt köşemiz!
Bülbüller neden ötmez? Bahçeler neden sessiz?
Şimdi özlüyoruz keçi çağla hömçeğini, keveni.
Hoşgörüyü silenin bulunur mu seveni?

Kadir Acı
04.01.2013
Felâhiye/Kayseri